Nuair a scar mo thuismitheoirí, ní raibh mé ach 2 bhliain d ‘ aois. D ‘ fhan mé le mo mháthair. Is innealtóir sibhialta é m ‘ athair agus chuaigh sé ag obair thar lear roimh 1 mhí tar éis a gcolscartha. Tá Ogun ag obair thar lear i gcónaí ón lá inniu. Is annamh a chonaiceamar a chéile ar feadh tréimhsí gearra nuair a tháinig sé chun Na Tuirce. Bhí baint chomh beag aige le mo shaol nach raibh aithne agam air go leor chun é a chailleadh. Mar sin féin, ní dhearna sé faillí riamh 3-4 huaire an oiread airgid a sheoladh agus a fuair mo chairde go rialta gach mí agus airgead breise a sheoladh le haghaidh bronntanais ar ócáidí speisialta. Sílim gurb é sin an bealach a léirigh sé a ghrá.

Bhí Mo mham agus Mé An-Mhaith I Gcónaí Dec. A bhuíochas le grá agus cur chuige mo mháthair dom, ní raibh taithí agam riamh ar na fadhbanna a bhíonn ag leanaí de theaghlaigh colscartha. Is máinlia plaisteach an-rathúil agus iarrtha í mo mháthair. Bhí meas mór agam ar mo mháthair gur chuir mé mé féin i ranganna a luaithe a thosaigh mo shaol scoile le bheith i mo dhochtúir cosúil léi. Ní raibh mé riamh ina leanbh an-álainn ar aon nós. Nuair nach raibh mé ach 8 mbliana d ‘ aois, bhí na sreanga gránna sin ceangailte le mo chuid fiacla. Ar an láimh eile, níl mo chuid gruaige díreach nó díreach beagáinín donn cosúil le mo chairde, ach cuartha go liteartha. Cé go raibh dath mo chuid gruaige gar do dhubh, bhí mo chraiceann cosúil le cáis, agus blushed mé an oiread sin ag an rud is lú nach raibh aon bhealach ann go bhféadfainn aon rud a cheilt ó dhuine ar bith. Ba é an t-aon rud a d ‘fhéadfaí a ghlaoch go hálainn ná mo shúile dorcha gorma, a fuair mé ó m’ athair. Ar an drochuair, a bhuíochas leis an gean iomarcach atá agam ar leabhair, bhí spéaclaí cosúil le buidéil tosaithe agam cheana féin ag aois 13. Fiú ag an aois sin, agus an staid bhrónach seo ar mo chuma agus mo mhian a bheith i d ‘eolaí rathúil cosúil le mo mháthair, thosaigh difríochtaí ag teacht idir mise agus cailíní m’ aois an oiread agus An Declivity. Cé go raibh a gcéad leannáin acu agus go raibh siad ag tosú ag iniúchadh a ngnéasachta go mall, bhí mé ag staidéar le haghaidh scrúduithe iontrála ardscoile cosúil le craiceáilte. Mar thoradh air sin, bhuaigh mé an chéad áit ag ardscoil eolaíochta an-mhaith.

Idir an dá linn, thosaigh mo mháthair leis an bpríomhoifigeach míochaine nuacheaptha san ospidéal ina raibh sí ag obair, agus shocraigh siad pósadh an samhradh sin. Nollaig Tá uncail Karim 45 bliain d ‘ aois, mar sin bhí sé 4 bliana níos sine ná mo mháthair. Bhí sí pósta uair amháin roimhe seo agus bhí cúpla mac aici ag staidéar san ollscoil óna pósadh. Le pósadh mo mháthair agus mise ag tosú ar mo scoil nua, de réir a chéile thosaigh cúrsa mo shaol ag athrú freisin. De réir rialacha na scoile ar fhreastail mé air, bhí orm staidéar a dhéanamh ar dhul ar bord. Ar dtús, bhí mé ag dul abhaile gach deireadh seachtaine chun mo anemia a fheiceáil, ach de réir mar a thosaigh na ranganna ag éirí níos troime, bhí mé ag dul níos lú agus níos lú.

Le linn laethanta saoire an tsamhraidh, chuaigh mo mháthair agus mé ar saoire go dtí ár dteach I Kusadasi, mar a dhéanaimid gach bliain. Bhí uncail Kerim tar éis saoire a thógáil i Marmaris lena mhic féin ar dtús, agus ansin chuaigh sé linn ar feadh seachtaine. Ba bhronntanas iontach dom a fháil amach go bhfaighinn réidh leis na sreanga sin sa deireadh ag mo sheiceáil fiaclóir ar fhilleadh dom ó laethanta saoire. Mar sin thosaigh mé mo dara bliain ar scoil ard gan sreanga. Dála an scéil, cé nár thuig mé é ag an am, d ‘ oibrigh an ógántacht dom, thosaigh mé go hoifigiúil ag iompú ó Mheath gránna ina eala. Bhí fiacla bán péarlach agam nuair nach raibh sreanga ann níos mó. Murab ionann agus mo chairde go léir, ní raibh pimple caithreachais amháin agam fiú. Mo chraiceann pale, a thaitin liom le cáis nuair nach raibh mé beag, in éineacht le mo bhrollach, atá ag tosú ag tabhairt faoi deara anois, agus nocht mo ghiota, a bhfuil a áilleacht ag teacht chun cinn de réir a chéile, íomhá a chuirfeadh féasta ar na súile. Ar an láimh eile, lonraigh staid chatach mo chuid gruaige go geal mar a d ‘ fhás sé agus thit sé síos mo dhroim, agus bhí súile i ngach áit ina liathróidí orm. Níor chaith mé mo spéaclaí lasmuigh den scoil a thuilleadh agus nuair nach raibh mé ag staidéar, bhí mo lionsaí á n-úsáid agam ina ionad. Mar thoradh air sin, an samhradh a d ‘iompaigh mé 16, ní raibh a fhios agam gur iompaigh mé ina sicín ró-ghnéasach le bheith sábháilte timpeall ar fhir a d’ fhéach orm.

An samhradh dar gcionn, chuamar go dtí an teach samhraidh le mo mháthair arís. Bhí ár laethanta saoire ag dul go han-mhaith, bhí a lán spraoi ag mamaí agus iníon le chéile. Lá amháin san iarnóin, chuaigh mo mháthair go dtí Ár gcomharsa béal dorais, Aintín Selime, agus bhí mé ag napáil inár gclós cúil, cois na linne, faoi scáth. Ó tharla go bhfuil an láithreán cosanta go han-mhaith agus go raibh a fhios agam nach bhféadfadh aon duine nach raibh an focal faire slándála ar eolas aige dul isteach sa teach, bhain mé mo bharr bikini as. Bhí mé díreach ina luí ar mo dhroim i mo íochtair bikini turquoise beag bídeach, ag éisteacht le ceol ar Mo Sheinnteoir MP3. Ar feadh nóiméid, bhí orm mo shúile a oscailt le mothú aisteach agus léim amach as mo shuíochán. Bhí beirt fhear os mo chomhair, ag stánadh orm mar a bhí siad ag ithe. Mhair éifeacht an turraing ar feadh cúpla soicind, ní dhearna mé ach féachaint ar an mbeirt fhear ollmhór seo a bhí ina seasamh os mo chomhair. Cén fáth ansin, ag cuimhneamh go raibh mé leath nocht, thóg mé mo Pareo in aice liom agus chuir mé air. Bhí an pareo i bhfoirm dílsithe a shín go dtí an t-urlár, agus ar an drochuair rinne an fhabraic bán trédhearcach cuma níos gnéasaí air, seachas mo chorp a cheilt. Mar sin féin, ní raibh mé soilsithe go leor fós ar shaincheisteanna gnéis chun é seo a thuiscint.

Ghlac duine de na fir, an té a Raibh An Tolladh ar a shúil, céim chun tosaigh agus dúirt sé, “Cad a tharla dár deirfiúr bheag ó nach bhfaca muid é!”chuir sé isteach orm, ag rá. Bhí mé i bhfostú go litriúil idir do chuid arm cosúil le leanbh bunscoile. Nollaig Chuir a chorp crua iontas orm agus bulge i bhfad níos deacra ag baint mo bholg, agus sula bhféadfainn freagra a thabhairt fiú, bhí duine eile de na fir, an ceann a raibh cuma níos máistrí air, tar éis a áit a ghlacadh cheana féin agus glacadh liom, ag brú orm isteach ina chruas. Bhí sé mar a theastaigh uathu go háirithe go mbraithfinn an cruas os a gcomhair. Ba iad Mo leasmháithreacha (Sea, Ulaş agus Burak mo leasmháithreacha, agus ní fhaca mé iad níos mó ná 3 nó 4 huaire ó phós mo thuismitheoirí.) Ní raibh súil agam riamh le dia duit chomh te, díreach mar nach raibh súil agam é a fheiceáil os mo chomhair.

Fir an-dathúil, ard agus dea-thógtha a bhí iontu beirt. Ón méid a dúirt Uncail Karim liom, chomh fada agus is cuimhin liom, bhí a fhios agam nach raibh siad riamh gann ar leannáin. Rinne Ulaş staidéar ar ghrianghrafadóireacht agus thosaigh sé ag obair anois le haghaidh iris faisin cáiliúil. Os a choinne sin, rinne Burak staidéar ar ailtireacht agus d ‘ oscail sé a n-oifig féin in éineacht le cara. Ós rud é nár tháinig siad riamh Go Kusadasi linn, chuir sé iontas mór orm go raibh siad anseo. “Cad atá á dhéanamh agat anseo?”D’ iarr mé. Dúirt Burak, le léiriú bréige bróin ar a aghaidh nach raibh diongbháilte ar chor ar bith, “Nó nach raibh ár deartháir beag sásta muid a fheiceáil?”sheas sé suas liom ag rá. Bhí an léiriú ar a aghaidh chomh greannmhar nach raibh mé in ann cabhrú ach gáire a dhéanamh agus a rá, “Cén fáth Nach mbeinn sásta, ar ndóigh tá áthas orm! Ach tá iontas orm, ní thiocfá ar saoire linn riamh, mar sin!”Babbled mé.

Sín amach, “ba chóir Dúinn a bheith tugtha isteach ag áitiú m’ athar i bhfad ó shin!”muttered sé. Bhí mé ag casadh timpeall chun fiafraí cad atá i gceist agat, mar sin dúirt Burak, “Nach bhfuil póg fáilte ann don gúna tráthnóna?”mar sin ag rá, ghlac sé liom agus thosaigh sé ag pógadh mé ar na liopaí. Ní raibh mé in ann freagairt as iontas, sheas mé ansin. Agus mé ag iarraidh m ‘ inchinn a bhailiú, go tobann chuaigh Mé ó barróg amháin go ceann eile, An uair seo bhí Ulaş á phógadh agam. Bhí mé beagnach cosúil le doll ina lámha. Bhí mé ag fanacht chomh beag sin nár shíl mé fiú gur mhothaigh siad é nuair a chaith mé mo iontas agus thosaigh mé ag sileadh. Nuair a thosaigh guthanna mo mháthair Agus Uncail Kerim ag teacht ón taobh istigh, Bhí Ulaş fós ag pógadh mé ar na liopaí, bhí Burak ag claonadh a chruas i gcoinne mo chúl, ag cur mo chuid gruaige go dtí an taobh agus ag súthadh mo mhuineál go hoifigiúil. Bhí mé ag streachailt ar thaobh amháin, agus ar an taobh eile bhí mé ag iarraidh an chúis leis an teas a bhí ag teacht idir mo chosa a Dhíspreagadh, nuair a fuair mé mé féin sa linn go tobann.

Nuair a tharraing mé mo cheann amach as an uisce ag tarraingt uisce as mo bhéal agus mo shrón, bhí siad ina seasamh ag an linn snámha, ag gáire orm le gáire. Bhí mo lámha agus mo chosa ag crith le néaróga. Ag an nóiméad sin, bhí a fhios agam mar m ‘ ainm go raibh mo chorp ar fad ag casadh corcairdhearg ón néaróg. Díreach mar a bhí mé ar tí tosú ag comhaireamh gach rud i mo bhéal, chonaic mé go raibh mo mháthair Agus Uncail Karim taobh thiar díobh. Ag slogadh na mallachtaí a tháinig go barr mo theanga, dúirt Mé Le Uncail Kerim, “Fáilte!”Dúirt mé, agus d’ éirigh mé as an linn snámha le fearg agus chaith mé mé féin isteach i mo sheomra gan bac a chur ar thuáille A lorg go Réasúnta. Tar éis cithfholcadh te a thógáil, tháinig mé ar mo chéadfaí beagáinín. Nuair a d ‘ éirigh mé as an gcithfholcadán, tháinig mo mháthair go dtí mo sheomra. Ar thaobh amháin, agus É ag cíor mo chuid gruaige, ar an láimh eile, dúirt Uncail Karim liom go raibh sé féin agus sé ag iarraidh níos mó ama a chaitheamh le chéile mar theaghlach mór, cé chomh sásta a chuirfeadh sé air beirt deartháireacha níos sine a bheith aige, níor theastaigh uaidh riamh mise a bheith i mo pháiste amháin, ach bhí Bhí an comhrá céanna ag uncail Kerim Le Ulaş agus Burak, agus dúirt siad gur thaitin an smaoineamh go mbeadh deirfiúr acu agus go mbeadh siad sásta am a chaitheamh le chéile. Mar thoradh air sin, toisc nár theastaigh uaim mo mháthair a chur trína chéile agus toisc go raibh mé ag iarraidh a chreidiúint gur dócha nach raibh anseo ach prank dúr, shocraigh mé gan an eachtra seo a ardú agus níor inis mé tada do mo mháthair.

Sa tráthnóna, chuamar go léir chuig bialann stylish don dinnéar. Bhí mé ag caitheamh mo gúna strapless le poncanna polca buí ar bán, agus bhí mé ag caitheamh mo sandals árasán bán ar mo chosa. Chríochnaigh sciortaí an gúna thart ar orlach os cionn mo ghlúine, agus de réir mar a shéid an ghaoth, chuaigh sí ó eitilt go heitilt. Thug uncail Karim an gúna seo ón Ngréig mar bhronntanas lá breithe. Sin an fáth gur theastaigh uaim é a chaitheamh go háirithe an tráthnóna sin. Ach nuair a chonaic Mé an cuma Ar aghaidheanna Ulaş agus Burak, bhí fonn mór orm dul ar ais agus mo jeans a chur orm. Bhí an dinnéar an-taitneamhach, Bhí Ulas agus Burak ag siamsaíocht linn go léir trí go leor scéalta greannmhara a insint, agus bhí mo imní ag imeacht go hiomlán.